Deel 4 Pleiadische priesters ten tijde van de val van Atlantis

Laten wij nu even teruggaan naar iets van uitleg over de ziel. De ziel is een omhulsel, een vat van energie, die op een metafysische wijze bij mekaar gehouden word.  De wet van de schepping schrijft voor dat iedere ziel als zodanig blijft bestaan en ook bijeen gehouden wordt als ziel. De energie als inhoud van de ziel kan door individuele groei een klein beetje wijzigen, alhoewel het dan toch dezelfde ziel blijft, maar dan aangevuld met ruimere capaciteiten. In extreme gevallen kan de ziel echter ook uit mekaar worden gehaald, want energie kan zich splitsen, in stralen, in bundels of in meerdere zielen. Hiermee is ruim ge-experimenteerd ten tijde van Atlantis, ook wij de Pleiaders waren hier in die tijd zeer in geïnteresseerd, maar ten bate van de mensheid. Helaas werd er tijde van Atlantis ook flink hiermee aangeknoeid door anders wezens die totaal geen respect hadden voor hun medemens. Hierdoor zijn veel zielen beschadigd geraakt. Deze zielen zijn naderhand meestal ook weer hersteld, aan de andere kant van de sluier door verschillende sterrenwezens die met heel veel liefde hier dag en nacht aan hebben gewerkt, net zoals ze nog steeds doen als de ziel ten tijde van het leven teveel schade heeft opgelopen, die een schade heeft achtergelaten aan de ziel.  Dit is mogelijk omdat de blauwdruk altijd het originele plan en ook het orginele plan van iedere ziel behoudt. Die blauwdruk zal er altijd zijn voor iedere ziel, voor alle planeten, voor alle universa, voor alles. De sterrenwezens die dit werk doen kunnen de originele blauwdruk lezen van de ziel, en dit hierdoor herstellen. Wanneer de schade niet te groot is kun je dit ook zelf, enkel en alleen door je eigen originele blauwdruk te herinneren in de ziel, want hierdoor reorganiseert de energie zich weer tot de “normale” situatie.

Toen de ondergang van Atlantis zich had ingezet was er een groep Pleiadische priesters die vrijwillig, maar met heel veel pijn in hun hart kozen voor een bepaald “project”. Zij hebben zich zeg maar “opgegeven”, ten bate van het evolutionaire plan. Toen Atlantis ten onderging verbleven zij in verschillende  tempels. In deze tempels waren kristallen aanwezig, en ook gecreerde energiestralen. Belangrijk was met name een groene rechte straal, die na buiging in de vorm van een cirkel door de tempel draaide.  De priesters waren niet met zeer velen, maar bij mekaar toch enkelen honderden, die geheel vrijwillig en bewust van wat er ging gebeuren dit ondergingen.  Zoals ik al zei waren deze priesters afkomstig van de Pleiaden, dit waren voor het merendeel mannen, maar er waren ook enkele vrouwen bij. Over wat er is gebeurt met deze priesters ten tijde van de ondergang is zeer lastig uit te leggen, maar laten wij zeggen dat het een soort zielenoffer was. Deze zielen zijn fysiek gestorven net als iedereen die de ondergang van Altantis meemaakte (op enkele uitzonderingen nagelaten, maar daarover later meer ) maar hun “overgang”naar de andere wereld was totaal anders. Ze zijn namelijk niet overgegaan, maar “hervormd” (dit is een ander proces dan als iemand ascendeert) of misschien beter gezegd, als ziel verloren gegaan. Het was een verschrikkelijk verdriet voor ieder die wist wat er enigszins te gebeuren stond. Laten we zeggen dat deze zielen hierdoor niet meer helemaal de persoon waren die ze daarvoor waren, maar werkelijk andere zielen of eigenlijk energiebundels werden. Aan de ene kant hielden ze op te bestaan, maar aan de andere kant ook weer niet. Het was een heftige gebeurtenis die moeilijk te bevatten is. Het was een zielenoffer wat nodig was om ervoor te zorgen dat in de toekomst de aarde weer opnieuw zou kunnen bestaan, na atlantis. Zelfs de sterrenwezens die normaal gesproken de ziel herstellen aan gene zijde, konden niet voldoende doen om deze zielen te helpen hierna. 

Veel later hebben deze priesters alsnog hun eigen ziel teruggekregen, mede dankzij de hulp van de reptielen, die hiermee dachten dat zij hiermee hun eigen volk konden “beteren”. De priesters die dit hadden meegemaakt konden pas weer incarneren op aarde na volledig hersteld te zijn, hier hebben de reptielen niet meer verder aan bijgedragen maar wel de christus / kristal mensen. De priesters hebben lange tijd voor de komst van Christus en de kristalmensen op aarde, in anderen sferen geleefd en geleerd met de Kristallen waardoor ze bijna niet uit mekaar te houden zijn. Ze dragen hierdoor veel van de kristal energietrilling in zich, hoewel dit niet hun oorsprong is. Zoals elke mens een christus in zich zelf heeft, zo dragen zij ook deze kristal energie in zich, maar dan wel zeer bewust. De Kristallen kwamen pas in grote getalen op aarde ten tijde van de geboorte van Jezus, alhoewel enkele kristallen hem wel zijn voorgegaan. Wel was Jezus de eerste kristal-mens op aarde die zijn volledig multidimensionaal wezen heeft uitgedragen op aarde, dit lag besloten in zijn roeping.

Mehdrin, hoeder van dit boek, de geschriften van Mantaho spreekt:

Meester Mantaho was een van deze priesters die zijn ziel had opgegeven. Hiervoor was hij reeds een meesterbrein. Hij was een van mijn meesters, alhoewel wij niet denken in termen van hierarchie zoals jullie. Van hem zijn deze geschriften. Na de val van Atlantis is hij niet meer geïncarneerd. 

Nadat hij zijn ziel had teruggekregen, keerde hij terug naar de pleiaden en begon hij aan het volgende evolutionaire plan te werken, en hij ging zijn kennis en de geschiedenis van de aarde opschrijven in dit boek. Hij verblijft momenteel in wat jullie zouden noemen “de hoogste hemel”.